Marul'un Harikalar Diyarı

   Genç kadın akşam yemeğini babası ve kardeşiyle yedikten sonra, odasına dönmedi. Yeterince oraya tıkılmıştı. Onun yerine bu vakti ailesiyle geçirdi. Ege yolda olduklarını haber verene kadar da odasına çıkmadı. Giyinip de aşağı indiğinde herkes çoktan gelmişti. Daha fazla evde oyalanmayıp yola çıktılar. Deniz’in nereye gittikleri hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Arabaya binmeden önce herkesin yüzünü dikkatle incelediğinde ve her birine sorduğunda yüzlerinde beliren muzip sırıtışlar sonunda gittikleri yeri bilmeyenin sadece kendisi olduğuna emin olmuştu ve bu genç kadın için çok sinir bozucuydu. Deniz, Ege’ye en az kırk kere sormuştu ama her seferinde sessizlikle karşılık almıştı. Arabada geriye yaslandı. Yanındaki kardeşi kıkırdadı. Arabaya bindiğinden beri somurtkan duran yüzü ilk defa gülmüştü. Bunun sebebi arkamızdan gelen arabadaki kişiydi. Tek arabaya sığamayacakları için iki araba gidiyorlardı. Deniz’in olduğu arabada Ege, babası Ata Erden ve kardeşi Mavi vardı. Diğer ara

   Deniz sıkıntıyla derin bir iç çekti. Biraz daha fazla ilgiye maruz kalırsa az daha çığlık atacaktı. Bir yandan babası, bir yandan kardeşi Mavi, bir yandan Ege yoğun ilgileri ile genç kadını delirtiyorlardı. Bunlara ek olarak tabii bir de Efe, Eren, Mert vardı. Yetmezmiş gibi bir de gizliden gece ziyaretlerinde bulunan Umut vardı. Deniz boğuluyormuş gibi hissediyordu. Deniz kendisinin tamamıyla iyileşmiş olduğuna inanıyordu. Ama diğerleri onunla aynı fikirde değillerdi. O yüzden genç kadını resmen hastane odasına hapsetmişlerdi ve Deniz bu ortamda tam tamına on gündür hapishane hayatı yaşıyordu. Genç kadın kısa süreliğine yalnız kaldığı anda rahat bir nefes almıştı ve beyninde kaçma planları kurmaya başlamıştı. Ama bu anlar Ege’nin içeri girmesiyle suya düştü. “Allah aşkına, bir isteğin var mı deme Ege!” dedi Deniz bıkkınlıkla haykırarak. Ege güldü. Ardından genç kadının yanına gelip yatağa uzandı. “Sadece yanına yatabilir miyim diyecektim.” dedi genç adam gözlerini kırp

   Deniz uyandıktan üç gün sonra bin bir zorlukla ve dil dökmeyle Ege’yi  üstünü değiştirip duş alması ve tıraş olması için eve gönderebildi. Genç adam onu bırakmayı istememişti bir türlü. Sonunda Deniz onu göndermeyi başardığında genç adam hemen dönecek olma sözü ile gitti. Deniz onun arkasından kendini tutamayıp güldü. O gittikten yarım saat sonra Deniz kararından biraz pişman olmuştu bile. Yalnız başına yatakta sıkıntıdan patlarken camdan bir tıkırtı geldi. Kafasını oraya çevirince Umut’u gördü ve istemeden anıların anlık gözlerinin önünde belirmesiyle ürperdi. Umut onun bu hareketini fark etti ve bir anlığına yüzü mutsuzlukla çarpıldı. Ayağını bir adım geriye attı. “Belki de gelmemeliydim.” diyerek arkasını döndü. “Hayır, gitme.” dedi Deniz fısıltıyla. Umut durdu ama yüzünü Deniz’e dönmedi. Deniz derin bir nefes aldı ve devam etti. “Senden nefret etmiyorum.” dedi ciddi bir sesle. Yüzü bir anda Deniz’e döndü ve Deniz onun yüzündeki duygu karmaşasını gördü. Bir parça